Meditatie, 23 april 2021

Kindermoment

Ik ben bezig met het kindermoment voor de kerkdienst van zondag. Het gaat over Jesaja 11, over de tijd waarin een nieuwe koning vrede komt brengen. Het gaat over een dorre stam waaruit een nieuwe tak groeit. Over een wolf die met een lammetje speelt, een koe en een beer die samen in de wei lopen en gras eten.

Jesaja heeft het over een betere tijd die gaat aanbreken. Over een nieuwe wereld, waarin de dood overwonnen wordt door het leven, en waarin zelfs dieren elkaars vrienden zijn. Te mooi om waar te zijn, als ik erover nadenk. Ik kan me die wereld helemaal niet voorstellen. Hoe pak ik het aan, dat kindermoment?

Dick en ik wandelen veel, helemaal in deze coronatijd, en het viel ons deze maanden op hoe lang de winter duurt. De bomen zijn bladloos, er zit geen leven meer in, de bermen zijn kaal, het gras groeit niet meer.

Ja, er waren sneeuwklokjes in januari, en in februari kwamen er narcissen bij. Maar als je in het bos liep, zag je je alleen het vertrapte blad van vorig jaar, de omgevallen stammen, de modder, de kale braamstruiken. Stel je voor dat je niet zou weten van de seizoenen, stel je voor dat je uit de tropen komt, waarin de bomen het hele jaar door groen zijn, dan zou je toch denken dat alles voorbij was? Dat het bos dood was?

En dan ineens is het zover. In het begin nog heel aarzelend, maar steeds sneller. Het speenkruid in de bermen staat in bloei, en daar is de bosanemoon, die de bermen wit kleurt. In de bomen en struiken zwellen knoppen op, jong blad komt tevoorschijn, de kastanje vouwt zijn bladeren uit en duwt zijn kleine kaarsen naar buiten. Nieuw leven. Een teken van hoop.

Wij kunnen het ons niet voorstellen, die nieuwe wereld, waarin alles anders zal zijn. Maar als God dit teweeg brengt door met zijn adem over de aarde te gaan, als hij uit dat dor lijkende hout weer nieuw leven laat komen, dan kan ik gerust zijn. De winter duurt lang. Maar dat nieuwe leven, die nieuwe aarde, dat komt er.

Ik denk dat ik de kinderen zondag meeneem naar het bos. Dat ik ze de knoppen laat zien, en het nieuwe blad. Het bos, dat tintelt van het nieuwe leven. God werkt, ook als je dat tijdenlang helemaal niet ziet.

Corien Oranje