Meditatie, 15 april
Gebed om wijsheid
Zoiets als dit hebben we nog nooit meegemaakt. Ook mensen die al bijna een eeuw oud zijn zeggen het. Natuurlijk, een wereldoorlog is veel erger, en vraagt veel meer slachtoffers, en is nog veel ontregelender voor de economie. Dus deze crisis is bepaald niet de ergste die de mensheid is overkomen. Toch is het ongekend, en weten we niet wat we meemaken. En dus weten we ook niet precies wat we moeten doen.
Gelukkig zijn er deskundigen. Niet dat zij alles weten. Maar zij weten in ieder geval het minst weinig over dit virus. Zij kunnen ons vertellen wat wij het beste kunnen doen. Alleen, de deskundigen spreken elkaar soms tegen. Moeten gezonde mensen nu wel of niet aan het virus blootgesteld worden, zodat er groepsimmuniteit wordt opgebouwd? Moeten de scholen na de meivakantie langer dichtblijven, of zijn de nadelen van die maatregel eigenlijk te groot?
Vanmorgen las ik in Trouw de mening van een mobiliteitsdeskundige. ‘Iedereen lang binnenhouden werkt juist niet’, beweert hij. ‘De risicogroep beschermen is een zinvolle maatregel, de wereld volledig uit balans brengen is dit niet.’ Daarom pleit hij voor het afschermen van de risicogroep, en het openstellen van de dagelijkse praktijk voor de overige mensen. Dat zou volgens hem zomaar de beste aanpak kunnen zijn. Maar als er toch voor gekozen wordt om in quarantaine te blijven, dan moet er ‘gecontroleerde besmetting van gezonde mensen in etappes’ plaatsvinden. Bij hen leidt besmetting met het virus vrijwel altijd tot milde klachten, zegt hij.
Het maakt niet zoveel uit wat ik hiervan vind. Mijn invloed op het beleid is verwaarloosbaar. Maar ik raak er wel van in de war. Massaal in quarantaine is een opoffering die een goede onderbouwing nodig heeft, anders is het niet lang vol te houden. Is het niet voor één keer mogelijk dat de deskundigen het allemaal met elkaar eens zijn? Of in ieder geval doen alsof? Als zij het al niet weten, dan weet ik het helemaal niet meer.
In 1 Timoteüs 2:1-2 lezen we: ‘Allereerst vraag ik dat er voor alle mensen gebeden wordt, dat er smeekbeden, voorbeden en dankgebeden voor hen worden uitgesproken. Bid voor alle koningen en gezagsdragers, opdat we rustig en ongestoord kunnen leven, in alle vroomheid en waardigheid.’ Bidden is belangrijk. En zeker ook het gebed om wijsheid voor de deskundigen en beleidsmakers. Want zij moeten beslissingen nemen waarvan ze de gevolgen niet kunnen overzien. En daarbij niet alleen naar eigen land kijken, maar naar de hele wereld. Wat dat betreft vind ik de oproep tot coronahulp voor de armste landen hartverwarmend. Het zou om 900 miljoen euro moeten gaan, 1% van de 90 miljard die het Nederlandse kabinet bereid is te spenderen om economische klappen op te vangen. Dat is op de lange termijn ook nog eens in ons eigen belang.
Gebed om wijsheid voor de mensen met politieke invloed. En ook een gebed om barmhartigheid. Niet alleen voor de mensen in ons eigen land die last hebben van deze criris, maar ook voor de allerarmsten in de wereld die nog veel harder geraakt worden. Voor die barmhartigheid hoeven we niet alleen naar de overheid te kijken. We kunnen zelf nagaan of we financieel meer kunnen doen dan normaal. En wat het gevoerde beleid betreft: daar moeten we ons maar zo goed mogelijk aan houden. Makkelijk is dat niet als je geleerd hebt om altijd een eigen mening te hebben.
Dick Mak