Meditatie, 14 mei 2021

Zegenend gegaan

‘Terwijl Hij hen zegende, ging Hij van hen heen en werd opgenomen in de hemel.’ – Lucas 24:51

Soms vind ik het mij moeilijk voor te stellen dat de zoon van God op dezelfde aarde heeft rondgelopen als waar ik nu leef. Voornamelijk omdat niemand mij uit de eerste hand over hem kan vertellen. Bijvoorbeeld zoals mijn opa en oma mij vroeger iets over de Tweede Wereldoorlog konden vertellen. Ik was er zelf niet bij geweest, maar de gebeurtenissen werden weerspiegeld in hun ogen, en maakten zo nog altijd indruk.

De vraag is natuurlijk of, als Jezus hier een eeuw geleden nog wél lichamelijk aanwezig was geweest, wij nu allemaal veel geloviger mensen zouden zijn. De bijbel geeft ons hier al deels antwoord op; ook in de tijd dat Jezus op aarde was, konden veel mensen zijn boodschap niet aanvaarden. Het gaat dus niet zo zeer om de gebeurtenis, het feit dat Jezus hier was, maar om wat zijn aanwezigheid te betekenen had. Dat vroeg toen én nu een ommekeer in ons denken. Het zou best kunnen dat, als Jezus tijdens de jeugd van mijn oma leefde, zij geen aanhanger van hem was geworden.

Het geloof van hier en nu hebben we grotendeels overgenomen van onze gelovige voorouders, al dan niet direct verwant aan onze eigen familie. Steeds kwamen we een stapje verder af te staan van de bron, de volgelingen van Jezus zelf. Werd het daarmee moeilijker? Verliest het evangelie aan betrouwbaarheid naarmate de tijd verstrijkt en de wederkomst uitblijft? Ik vraag me best vaak af waar God deze duizenden jaren voor gebruikt. Als iemand het antwoord daarop weet, wil ik het graag weten.

Maar als ik de bijbelwoorden lees die ik bovenaan deze meditatie heb gezet, kan ik toch een soort berusting vinden. Het is Hemelvaartsdag nu ik dit schrijf, en vanochtend hoorde ik een preek over die bijzondere opneming van Jezus Christus in de hemel. De dominee sprak over blijven en vertrekken. Soms is het belangrijk dat een leider/ouder/koning/coach/etc. blijft om je te steunen en richting mee te geven. Maar zo iemand kan ook te lang blijven. Dat werd bijvoorbeeld in de media wel gezegd over Mark Rutte na de toeslagenaffaire, maar je kunt ook denken aan een moeder die haar opgroeiende kinderen moeilijk kan loslaten of een leidinggevende die het werk niet aan de werknemers durft over te laten.

Misschien kwam de Hemelvaart van Jezus wel precies op tijd, en kunnen we het ook zien als vertrouwen dat God ons geeft om zelf heel concreet de bevrijdende boodschap van het christendom op deze aarde te blijven doorgeven. Diezelfde aarde als toen. Bovendien belooft hij ons dat Hij met zijn Geest ons daarbij wil helpen.

Jezus is vertrokken. Ik kom hem nu niet tegen tijdens een wandeling. Maar hij zegende degenen die op aarde achterbleven. Al zegenend is hij gegaan. Ik kan, door de generaties heen, erop vertrouwen dat die zegen in mij doorwerkt. En dat Jezus, binnen het kader van Gods wereld, die veel groter is dan die van ons, nog steeds bij ons gebleven is.

Christy Luth