Meditatie, 10 april

The Passion

Het is al weer zes jaar geleden dat the Passion in Groningen werd uitgevoerd. Net zoals velen van u was ik er ook bij, op die avond in de stromende regen. Ik stond op de Grote Markt, want de Vismarkt was al vol. Eén van de dingen die ik me nog goed kan herinneren is de vraag van de regisseur vóór de opname begon. ‘Ik weet dat het ongemakkelijk is,’ zegt hij. ‘Maar straks, als Pilatus vraagt wie hij moet laten kruisigen, dan wil ik graag dat jullie voor Barabbas kiezen.’

Via een van de grote schermen zie ik Jezus in een oranje gevangenisoverall op het podium staan. Samen met Pilatus. Pilatus, die weet dat de godsdienstige leiders van hem verwachten dat hij Jezus ter dood veroordeelt. Hij weet dat hij hen te vriend moet houden. Maar hij wil er niet aan. Hij heeft geen zin om dit spel mee te spelen. Hij voelt aan alles dat Jezus onschuldig is. En daarom speelt hij het spel op zijn eigen manier. Hij zet Jezus tegenover een zware misdadiger.
Een moordenaar.
Wie moet er vrijgelaten worden? Wie zie je liever door de straat lopen? Een gevaarlijke crimineel die een moord op zijn geweten heeft? Of een man die liefde preekt, die mensen geneest, die eten uitdeelt, een meisje terughaalt uit de dood?
‘Barabbas!’ roepen de mensen op het plein. ‘Laat Barabbas vrij.’
‘Maar wat moet ik dan doen met Jezus?’ vraagt Jack van Gelder, die deze avond Pilatus speelt.
‘Kruisig hem!’ roepen de mensen om me heen.
‘Maar – maar hij heeft niets verkeerd gedaan!’
‘KRUISIG HEM!’
De regisseur kan tevreden zijn. De uitzending is gered. De mensen spelen mee.
Ik voel me een spelbreker. Ik roep niet mee. Ik kan het niet. Ik denk: wat zou ik hebben geroepen als ik erbij was geweest?

Pilatus vroeg hun: ‘Wat moet ik dan doen met Jezus die de messias wordt genoemd?’ Allen antwoordden: ‘Aan het kruis met hem!’ Matteüs 27:22

Corien Oranje